Op zaterdag 7 oktober mocht VV Amsterdam tegen de Kaasmeisjes uit Huizen spelen. Het was een regenachtige dag en bijna het hele team (ook de coaches) kwamen geheel doorweekt een voor een te laat binnendruppelen. In ons team is vorig seizoen de regel ingevoerd dat alle laatkomers (ook de coach) een sessie kontje-kick moeten ondergaan. Voor de leken onder ons: het hele team mag dan twee keer per persoon zo hard mogelijk een bal tegen de kont van de ongelukkige laatkomer schieten. Gelukkig zijn we allemaal volleyballers en wordt er niet zo vaak raak geschoten.

Op zaterdag 7 oktober mocht VV Amsterdam tegen de Kaasmeisjes uit Huizen spelen. Het was een regenachtige dag en bijna het hele team (ook de coaches) kwamen geheel doorweekt een voor een te laat binnendruppelen. In ons team is vorig seizoen de regel ingevoerd dat alle laatkomers (ook de coach) een sessie kontje-kick moeten ondergaan. Voor de leken onder ons: het hele team mag dan twee keer per persoon zo hard mogelijk een bal tegen de kont van de ongelukkige laatkomer schieten. Gelukkig zijn we allemaal volleyballers en wordt er niet zo vaak raak geschoten.

Anyway, na een heftig bakkie koffie weg gekauwd te hebben kon het team gaan omkleden. Ter ere van de overleden burgemeester van Amsterdam Eberhard van der Laan droegen we allemaal een zwarte rouwband om onze arm.

We begonnen de eerste set ongekend scherp net als De Kaasmeisjes. De ene harde sprongservice na de andere werd onze kant op gevuurd maar het leek geen enkele indruk te maken, we konden passen setten en ook slaan (zoals Tommy zou zeggen). Maar ook Huizen had er wel kaas van gegeten want ondanks heftige service druk van onze kant maakte zij ook de nodige punten. Helaas voor de kaasmeisjes wist Ruben zoveel ballen touché uit te slaan via hun drievrouws-block dat ze er moedeloos van werden. Daarbij was overleg over eventuele verbeterpunten ook onmogelijk omdat er onophoudelijk brommerige keelzang vanaf onze reservebank oprees. Dit alles werd De Meisjes even teveel en ze lieten de set kansloos uit hun handjes glippen (25-16).

In set twee leken de kaasmeisjes genoeg chocolade bonbons en Ben & Jerry’s ijs opgesmikkeld te hebben om hun depressie te boven te komen. Daarbij hadden ze naast het roddelen over wie nou eigenlijk het knapst was ook nog tijd gekregen om hun fouten uit de vorige set te bespreken zonder overstemd te worden door onze yells. Dit alles wierp zijn vruchten af want Huizen startte deze set weer erg sterk. VVA daarentegen maakte iets meer onnodige fouten dan de set ervoor. Er werd hier en daar een service fout gemaakt en het net werd ook een aantal keren aangeraakt. Al met al zorgde dit voor een iets te spannende set waarin VVA vlak voor het einde toch het voortouw wist te nemen. Het laatste punt, althans zo dachten wij, volgde uit een uitgeslagen bal door een van de kaasmeisjes. Dit liep echter iets anders. Ward, die net een army-style haircut had gehad werd ervan beschuldigd door de scheidsrechter de bal met zijn haar aangeraakt te hebben. Dit vonden wij allemaal zo onwaarschijnlijk dat er meteen naar de scheidsrechter geroepen werd. Achteraf bleek deze het wel bij het rechte eind te hebben gehad, zo zei Ward. Ineens was de set dus weer spannend en verstomde het gezang vanaf de kant heel even. Gelukkig hielden onze jongens het hoofd koel en de focus hoog waardoor de set alsnog binnen gehaald werd (26-24).

De derde en de vierde set waren eigenlijk redelijk vergelijkbaar. Zowel VVA als Huizen speelden sterk en gefocust met zo af en toe wat foutjes. Telkens als VVA het even moeilijk leek te krijgen pakte ze het snel weer op en pakte ze weer een aantal punten op rij. Ronald, die na lang ziek geweest te zijn eindelijk weer volle bak kon spelen werd halverwege de derde set er nog even ingewisseld voor Ward. Ook Robin kreeg nog een halve minuut speeltijd door hem erin te wisselen voor de service. Helaas bracht het Huizen niet van de wijs en was zijn service serie maar van korte duur (vandaar de halve minuut). Tussen set drie en vier kreeg coach Thomas Peters ook nog een eerbetoon van het team in de vorm van een door Ward bedachte parodie op het alom bekende kinderliedje ‘vanjeheeelahelahoooolala’. Deze combinatie van een goede focus en een goede sfeer werd Huizen teveel en ze verloren beide laatste sets (25-20, 25-20).

Al met al was het een wedstrijd waarin goed gespeeld werd en veel punten gescoord werden. Met name Ruben en Tommy wisten een gat te slaan in de verdediging van de Kaasmeisjes. Wat verder nog noemenswaardig is is dat Theo wederom een kill-block wist te maken tegen een team wiens lengte bijna dubbel die van hem is. Deze vijf punten hebben als gevolg dat we voorlopig ongeslagen eerste staan in ranglijst, dit was natuurlijk reden voor een feestje. We zijn na de wedstrijd met zijn allen gaan eten waarbij een ietwat bitse serveerster aan Tommy nog even uitgelegd heeft wat het bestaansnut van het woord ‘dozijn’ is en er een behoorlijke hoeveelheid bier gedronken is.

Comments are closed.

X